Τα στολιδια μου

Καλησπέρα σας.Σήμερα μαζί με τον καλό μου και το κοριτσάκι μας στολίσαμε το χριστουγεννιάτικο δέντρο μας και το σπίτι.Η διάθεση δεν ήταν και τόσο καλή για να είμαι ειλικρινής μέχρι και που είπα απέξω απέξω να μη στολίσουμε αλλά ο καλός μου και τα παιδιά είχαν σίγουρα αντίθετη γνώμη από εμένα.Έτσι ο καλός μου κατέβασε τις κούτες από το πατάρι και άρχισε πρώτος το στήσιμο του δέντρου,εγώ βοήθησα στο στόλισμα και το κοριτσάκι μου στόλισε το δικό της δεντράκι. Όταν όμως άρχισα να ψαχουλεύω τα παιχνίδια σταμάτησε ο χρόνος  βλέποντας για μια ακόμα φορά λίγα παιχνίδια που έχουν απομείνει από το καιρό που θυμάμαι τους γονιούς μου να στολίζουν το μικρο μας δεντράκι.Η ταλαιπωρία τους από το πέρασμα των χρόνων εμφανέστατη  αλλά  δεν με νοιάζει, εγώ κάθε χρόνο είναι τα πρώτα που στολίζω  γιατί μέσα από αυτά έρχομαι πίσω στα παιδικά μου χρόνια, τότε που το δεντράκι μας ήταν μικρούλι αλλά στα μάτια μου φάνταζε σαν το ωραιότερο δέντρο του κόσμου. Τότε που ο μπαμπάς μου  και η μαμά μου φρόντιζαν  όλα αυτά που τώρα φροντίζουμε  εμείς να κάνουμε  για τα δικά μας παιδιά.

 

 

Τα  επόμενα στολίδια μου τα έχει φέρει η εξαδέλφη μου από την Αμερική το 1977.

Ήταν το πρώτο δέντρο που στολίσαμε μαζί με τον καλό μου.

Το αστέρι αυτό όπως και αρκετά άλλα τα έχω φτιάξη εγώ αρχές του '70.

 Το  δέντρο μας

Συγχωριστεμε αν  σας  ζάλισα αλλά  σήμερα  θυμήθηκα  όλα τα παιδικά μου Χριστούγεννα  και πιο πολύ το μπαμπά μου  που  αν και η κούραση  από τη δουλειά του  εκείνες τις μέρες ήταν πάρα πολύ μεγάλη γιατί ήταν αρτεργάτης  και οι φούρνοι είχαν την τιμητική τους δεν ξεχνούσε ποτέ μαζί με τη μαμά μου  να μας πάνε βόλτα  στο στολισμένο Πειραιά για να δούμε το μεγάλο δέντρο  και τους πάγκους με τα παιχνίδια στη Γεωργίου.Σταματάω όμως εδώ, δεν μπορώ να γράψω άλλα γιατί έχουν   θολώσει τα μάτια μου και δεν βλέπω το πληκτρολόγιο.