Εδώ και τώρα!

Γειά σας! Άργησα λίγο να βρεθώ κοντά σας, αλλά η τεμπελιά αυτών των ημερών κράτησε λίγο παραπάνω. Οι μέρες που πέρασαν ήταν πολύ όμορφες. Φέτος στις γιορτές μπορώ να πώ ότι περάσαμε ωραία, οικογενειακά, με καλή παρέα. Ο επίλογος των εορτών ήταν απ'τους πιο ωραίους, μιας και χθες "εξαργυρώσαμε" ένα από τα Πρωτοχρονιάτικα δώρα που έκαναν σ'εμένα και τον καλό μου τα παιδιά μας: δυο εισιτήρια για την παράσταση "Ο Μπακαλόγατος", που παρακολουθήσαμε χθες και την καταευχαριστηθήκαμε μιας κι είναι από τα πιο αγαπημένα μας έργα. Το βράδυ που γυρίσαμε από το θέατρο και πέσαμε για ύπνο, να το και το όνειρο: το τι είδα θα σας το εξηγήσω με εικόνες, για να καταλάβετε τι εφιάλτη πέρασα...

Ήμουν, λέει, μες στην καλή χαρά, με τα κουλουράκια μου και τα καφεδάκια μου...

και όλα κυλουσαν καλά και ωραία...


Ξαφνικά άρχισα να βλέπω κάτι ζωάκια... Και αναρωτήθηκα τι σχέση έχω εγώ με αυτά? Καλέ τόσο πολύ έφαγα στις γιορτές?

Μια άλλη εικόνα που με προβλημάτισε: εγώ μπροστα σ'ένα τραπέζι με φαγητά και να αναρωτιέμαι: "Μήπως χρειάζομαι δίαιτα?"

Το πρωί που ξύπνησα άρχισαν να μου περνούν διάφορες ιδέες από το μυαλό... Να ανοίξω τα παλιά μου κιτάπια, όπου έχω μαζέψει τα διάφορα διαιτολόγια που με κόπο έγραφε σε κάθε επίσκεψή μου η διατροφολόγος?

Μήπως, καλύτερα, να το ράψω...?

Ή να αρχίσω τη γυμναστική? (Α, μπα, αυτό είναι λίγο δύσκολο, δεν το βλέπω...)

Απ'όλα αυτά νομίζω ότι τελικά διάλεξα την πιο σωστή λύση: Μια ισορροπημένη διατροφή!

Γιατί, πως να το κάνουμε? Καλό το φαγητό, καλές οι κραιπάλες που και που, αλλά χρειάζεται και σύνεση.

Πιστεύω να τηρήσω την υπόσχεση που έδωσα στον εαυτό μου και από εδώ και πέρα να προσέχω, γιατί πολλές φορές το έχω υποσχεθεί και το έχω καταφέρει, αλλά άλλες τόσες έχω χάσει και τον έλεγχο.