Αναπαλαίωση!

Καλησπέρα σας! Εύχομαι να είστε όλοι καλά. Σήμερα θέλω να σας μιλήσω και να σας δείξω κάτι για το οποίο είμαι πάρα πολύ χαρούμενη, γιατί μετά από αρκετούς μήνες τελείωσε η αναπαλαίωση του επίπλου της μηχανής που μου είχε χαρίσει μια πολύ καλή μου φίλη, μιας κι εκείνη θεωρούσε ότι ήταν κάτι το άχρηστο. Αλλά, ξέροντας ότι μ'αρέσουν τα παλιά πράγματα, θεώρησε καλό πριν το πετάξει να με ρωτήσει αν το θέλω. Το συγκεκριμένο έπιπλο είναι αρκετά παλιό, χρονολογείται στις αρχές του 1900 και ήταν σε πολύ άσχημη κατάσταση από την κακή συντήρηση και τα χρόνια που είχαν περάσει. Η πρώτη μας δουλειά όταν την πήραμε στα χέρια μας ήταν να δούμε τι επισκευή χρειαζόταν. Εδώ αναλαμβάνει δράση ο σύζυγος, ο οποίος - αν και στην αρχή ήταν λίγο δύσπιστος- με τις οδηγίες που του έδινα (βλέπετε, μερικά πράγματα χρειάζονται...μπράτσα για να γίνουν!) αποσυναρμολόγησε το έπιπλο. Τα πόδια της μηχανής, φτιαγμένα από μαντέμι, πήραν το δρόμο για την αμμοβολή όπου καθαριστηκαν από ό,τι παλιά χρώματα και σκουριές είχαν πάνω και βάφτηκαν με σφυρήλατο μαύρο χρώμα, για να ξαναβρούν την παλιά τους αίγλη. Σειρά είχαν τα ξύλινα μέρη. Αφού ξεβιθώθηκαν όλοι οι μεντεσέδες και τα στηρίγματα που υπήρχαν, βγήκαν τα σπασμένα κομμάτια και άρχισε το καθάρισμα του ξύλου από παλιά βερνίκια και χρώματα που υπήρχαν με remover . Κολλήθηκαν και αντικαταστάθηκαν τα ξεκολλημένα και σπασμένα κομμάτια. Τρίφτηκε καλά, οπότε βγήκε στην επιφάνεια το φυσικό χρώμα του ξύλου, περάστηκε με συντηρητικό για προστασία από το σαράκι σε χρώμα καρυδί και άρχισε η διαδικασία του λουστραρίσματος. Πρώτα περάστηκε διάφανο υπόστρωμα, ξανατρίφτηκε και μετά λούστρο. Το αποτέλεσμα ήταν άψογο. Και ήρθε η ώρα να ξανασυναρμολογηθεί και να πάρει τη θέση που της αρμόζει! Πιό κάτω θα δείτε τις φωτογραφίες από την σημερινή της κατάσταση και κάποιες φωτογραφίες που δείχνουν πώς ήταν όταν την πήραμε στα χέρια μας. Εκεί μπορείτε να κάνετε και την σύγκριση. Οταν η φίλη που μου χάρισε το έπιπλο της μηχανή το είδε τελειωμένο, δεν πίστευε στα μάτια της! Το κοιτούσε και το χάιδευε, λές και χάιδευε κάτι πολύτιμο! Η χαρά της ήταν πολύ μεγάλη, γιατί το αξιοποίησα και δεν το πέταξα.

Το μπροστινό μέρος που φτιάχτηκε εξ'αρχής, γιατί έλειπε.

Λεπτομέρεια από τα συρτάρια.

Το πλαϊνό.

Λεπτομέρεια από το μπροστινό μέρος.

Και το ... "πριν"!

Και τώρα ερχόμαστε σ'ενα μικρό επιπλάκι. Είναι ένα κομοδίνο του 1955, για το οποίο δεν έχω φωτογραφίες από το "πριν", μπορώ όμως να σας περιγράψω πως ήταν για να καταλάβετε σε τι κατάσταση ήταν. Είχε περαστεί αρχικά με σκούρο μελιντζανί βερνίκι και από πάνω με λευκό πλαστικό. Ακολουθήθηκε η ίδια διαδικασία καθαρισμού με τη μηχανή και ιδού η σημερινή μορφή του!

Για το τέλος, θέλω να πώ ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ στο αγόρι μου, γιατί χωρίς τη βοήθειά του δεν θα είχα καταφέρει να κάνω μόνη μου όλη αυτή τη δουλειά. Γιατί ήξερα τι έπρεπε να γίνει, αλλά δεν είχα τη δύναμη των χεριών που χρειάζεται για όλη αυτή την εργασία. Και για ένα λόγο ακόμα: την αναπαλαίωση της μηχανής την κάναμε μαζί. Την αναπαλαίωση, όμως, για το μικρό κομοδίνο την έκανε μόνος του και μου το έδειξε στο τέλος, πράγμα που δεν το περίμενα γιατί ήταν σε πάρα πολύ κακή κατάσταση (δεδομένου ότι είχε περαστεί με τόσα στρώματα από σκούρο βερνίκι και πλαστικό) και όταν είχα ζητήσει να το φτιάξουμε μου είχε πεί "Κάποια στιγμή, ίσως...".