Το δικό μου μικρό εργαστήρι δημιουργίας!

Το όνειρο πιστεύω κάθε μιας από εμάς που ασχολούμαστε με τις δημιουργίες είναι ένας χώρος δικός της, που εκεί θα μπορεί να ασχολείται με τις δημιουργίες της. Πόσες όμως τον έχουμε? Εγώ προσωπικά  όλα αυτά τα χρόνια  έκανα εργαστήρι τον πάγκο και το τραπέζι της κουζίνας από το μεσημέρι και μετά, το βράδυ όμως έπρεπε να μαζευτούν όλα για να είναι η κουζίνα το πρωί έτοιμη.Στο σπίτι είχαν βαρεθεί να με ακούνε να κλαψουρίζω ότι δεν έχω ένα έστω τραπεζάκι δικό μου, να βάζω επάνω τα πράγματα μου που δουλεύω χωρίς να ενοχλώ. Στο διαδίκτυο έβλεπα κάτι εντοιχιζόμενους χώρους εργασίας και έψαχνα απεγνωσμένα μέσα στο σπίτι μήπως και ανακαλύψω και εγώ κάποια τρύπα που θα μπορούσε να με φιλοξενήσει. Ώσπου μια μέρα ήρθε η επιφοίτηση: ένα φορητό εργαστήρι! Ο καλός μου έφριξε όταν το άκουσε, ως συνήθως -"δεν γίνονται καλή μου αυτά τα πράγματα και εξάλλου που τα είδες;"- μην τα πολυλογώ, πήρα χαρτί και μολύβι και του έδειξα τι ήθελα. Ένα φορητό ντουλάπι, με φορητή επιφάνεια εργασίας. Ο διάλογος που ακολούθησε για γέλια και για κλάματα και τελείωσε με το γνωστό του "θα δούμε..." και εμένα να του λέω το γνωστό "εδώ σε θέλω κάβουρα να περπατάς στα κάρβουνα". Την επόμενη μέρα με φώναξε στο εργαστήρι του για να μου δείξει τι ξύλα είχαμε. Μια βάση από παλιό καναπέ, δυο παντζούρια από τα παλιά παράθυρα και διάφορα ξύλα, και το μικρο μου εργαστήρι άρχισε να παίρνει σχήμα. Ειλικρινά δούλεψε πολύ, μα πάρα πολύ, όπως θα δείτε στις φωτογραφίες παρακάτω.

Το τελάρο και τα παραθυρόφυλλα που χρειάστηκαν πολύ δουλειά για να σουλουπωθούν.

  

 Μια παλιά εταζέρα που για να καθαρίσει την έκαψε με το φλόγιστρο για να βγάλει τα χίλια στρώματα λαδομπογιάς που ήταν βαμμένη.

Φάσεις από την συναρμολόγηση. Όταν τελείωσε το κουτί βάφτηκε σε απαλό κρεμ χρώμα και τα παντζούρια ενα ανάλαφρο βεραμάν,ενώ στο κέντρο εμπρός έκανα σχέδια με στενσιλ.Το κόστος του ένα κιλό μπογιά, τα υπόλοιπα υλικά ήταν από τα ανακυκλώσιμα που μαζεύουμε όταν κάτι χαλάει.

Και ελάτε να σας ξεναγήσω στο μικρο μου εργαστήρι:

Όπως βλέπετε έχει και ταμπέλα.

Η επιφάνεια εργασίας  κρατιέται με αλυσίδα από τα δυο πλαϊνά, ενώ ένα πτυσσόμενο  πόδι τοποθετήθηκε για καλύτερη στήριξη της επιφάνειας.

  

Λεπτομέρεια αλυσίδας και έξτρα ξύλου στο κάτω μέρος που μπαινοβγαίνει για να έχει σταθερότητα.

Η εταζέρα μπήκε στο εσωτερικό και έδεσε όμορφα με το σύνολο.

 

 Το επάνω και το κάτω μέρος, με πολύ χώρο για την πραμάτεια μου.

Μικρές λεπτομέρειες. 

Η επιφάνεια εργασίας, όταν κλεινει το ντουλάπι, διπλώνει προς τα επάνω όπως και το βοηθητικό πόδι .

 

Έτσι είναι όταν κλείνει.

  

Αντέχει και τη μηχανή μου.

 

  

 Με διαστάσεις 135 εκ. ύψος 64 εκ. φάρδος και 21 εκ. βάθος, χωράει παντού και με τα ροδακια που έχει μετακινείται άνετα και παει σε όποιο δωμάτιο και γωνιά μας βολεύει .

  

Όταν δουλεύω είναι μέσα στο σπίτι, όταν δεν το χρειάζομαι βγαίνει στο πλατύσκαλο. Ακόμα και στο μπαλκόνι να θέλουμε, παει και εκεί.

 Αυτό είναι λοιπόν το μικρο εργαστήρι δημιουργίας μου. Μοιάζει με κουκλόσπιτο όπως λέει και ο καλός μου, που χίλια ευχαριστώ να του πω είναι λίγα. Τα παιδιά δεν πίστευαν στα μάτια τους όταν το είδαν τελειωμένο. Όσο για τον καλό μου, ομολόγησε ότι δεν περίμενε ποτέ ότι θα γινόταν τόσο όμορφο και τόσο λειτουργικό. Εσείς τι λέτε? Θα θέλατε ένα τέτοιο μικρο κουκλοσπιτο για τις δημιουργίες σας?

Και αφού είχατε την υπομονή και φτάσατε μέχρι εδώ, περιμένω και τα δικά σας σχόλια!