Καλό μήνα,καλό καλοκαίρι!

 

ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ

Στου λαμπρού Καλοκαιριού την απλωμένη λαύρα

Καίει τα διάφανα φτερά η παιγνιδιάρα Αύρα.

Ο τζίτζικας παραλαλεί κρυμμένος μες στα φύλλα

Είναι τα ρόδα λιγοστά και περισσά τα μήλα.

Όλη την κτίση σκλάβα του τραβά το Καλοκαίρι.

Εγγίζει και τον άνθρωπο με το βαρύ του χέρι,

Κι ο άνθρωπος αλλάζει ευθύς και, δίχως να το νιώθει, 

Ξυπνούν μέσα του παλιοί και ξεχασμένοι πόθοι!

Καημός πανάρχαιου καιρού - τον σέρνει σα μαγνήτης,

Που ήταν παιδί της φύσεως και βασιλιάς μαζί της,

Παρθένος, δεν εγνώριζε στα δάση τα παρθένα

Τις χώρες πολυθόρυβες, τα σπίτια μολυσμένα.

Και σα να θέλει στον καιρό εκείνο να γυρίσει,

Ξεφεύγει απ' την οχλοβοή, την πόλη, και τη φθίση,

Και με χαρά παράξενη, με παιδιακίσια γέλια,

Κρύβεται μες στη μοναξιά, σκορπίζεται στ' αμπέλια.

Ο πόθος της παλιάς ζωής - τον σέρνει σα μαγνήτης,

Που ήταν παιδί της φύσεως και βασιλιάς μαζί της,

Δροσίζεται στις γαλανές ακρογιαλιές, και κάτου

Από τα δέντρα τα ιερά ξανοίγετ' η καρδιά του.

Και κλει και παίρνει μέσα του, χορταίνει όλη την πλάση,

Ψηλά βουνά, βαθιά νερά, πρασινισμένα δάση, 

Τον κάμπο με τα στάχια του, τη νύχτα με τ' αστέρια,

Όλ' απ' τον ήλιο τον χρυσό ως τ' άσπρα περιστέρια.

Χαίρεται τους καρπούς χλωρούς, και το νεράκι κρύο,

Κι ο Ύπνος ο πονετικός κι ο Έρως το θηρίο

Σφικτά καθένας τον κρατεί στη δυνατή του αγκάλη.

 νιός γίνεται σάτυρος κι η νιά νεράιδα πάλι!

 

           Φλωρα Μυράμπελη
Φιλολογικο ψευδωνυμο του Κωστη Παλαμα