Η δεύτερη ευκαιρία!

Γεια σας, μια μεγάλη αγκαλιά καταρχήν σε όλες εσάς που περνάτε από το μπλογκοσπιτακι μου και μου κάνετε παρέα. Ο καιρός έχει φτιάξει πολύ και μαζί έχει αλλάξει και η διάθεσή μου έχοντας  αρχίσει σιγά σιγά  και πάλι να βρίσκω τα πατήματά μου. Έτσι άρχισα  να ασχολούμαι με τις διάφορες δημιουργίες μου όταν έχω λίγο ελεύθερο χρόνο. Σήμερα λοιπόν θα σας δείξω μια  φοντανιέρα που είχε κερδίσει σε μια λαχειοφόρο εδώ και πάρα πολλά χρόνια η μαμά μου αλλά επειδή δεν άρεσε σε κανέναν μας κατέληξε να περιφέρεται από το τραπέζι του κήπου στην αποθήκη και τούμπαλιν. Σαν σουλούπι ήταν ωραία, ίσως αυτό ήταν και η αιτία που δεν την πέταξα τόσα χρόνια, έτσι λοιπόν αποφάσισα να της δώσω μια δεύτερη ευκαιρία κάνοντας της ένα γερο λίφτινγκ. Όλη η φοντανιέρα εξωτερικά ήταν ανάγλυφη, έτριψα το καπάκι για να το καθαρίσω ενώ το κάτω μέρος το άφησα όπως ήταν. Αστάρωσα έβαψα και έκανα ντεκουπάζ αλλά κάπου το πράγμα σκάλωσε, για να βγάλω ότι είχα βάλει επάνω  την μούλιασα όλη σε καυτό νερό. Οτι λοιπόν δεν μπόρεσα να κάνω με το τριβείο το έκανε το βραστό νερό, καθάρισε τελείως από όλα τα υλικά που είχε επάνω και έμεινε λεία και ωραία. Τότε δούλεψα από την αρχή, βάψιμο, ντεκουπάζ και κρακελε παλαίωσης , ένα κρακελε αγορασμένο το 2003 που δεν το έχω πολύ χρησιμοποίησει και δεν έχω δει να το πουλάνε τώρα πια στα μαγαζιά. Πέρασα χρυσή πατίνα και τα ποδαράκια τα έβαψα με πατίνα σε χρώμα χρυσό αντικέ, ενώ το σιδερένιο χεράκι αφού το έκαψε ο καλός μου με το φλόγιστρο για να καθαριστει βάφτηκε και αυτό όπως τα ποδαράκια, κάποιες ανάγλυφες λεπτομέρειες  έγιναν με relief και τέλος περάστηκε με γυαλιστερό βερνίκι νερού. Το αποτέλεσμα κάτι παραπάνω από ικανοποιητικό της έδωσε μια θέση τώρα πια μέσα στο σπίτι να καμαρώνει επάνω στο τραπεζάκι του σαλονιού.

Εδώ φαίνεται πως ήταν πριν την περιλάβω και της αλλάξω τα φώτα. Θα ήθελα και την δική σας  γνώμη για την φοντανιέρα μου και αν πραγματικά άξιζε ο κόπος που έκανα για να της δώσω μια δεύτερη ευκαιρία. 

Να είστε όλες καλά και να έχετε μια όμορφη και πολύ δημιουργική εβδομάδα.